„Halsztackie cmentarzyska kultury łużyckiej na Śląsku”

Prezentowane na ekspozycji zabytki i materiały ilustracyjne pochodzą ze zbiorów: Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu, Muzeum Częstochowskiego, Zespołu Archeologicznych Badań Ratowniczych Instytutu Archeologii i Etnologii PAN we Wrocławiu, Muzeum w Gliwicach i osób prywatnych. Wykład Cmentarzysko kultury łużyckiej w Świbiu, poprzedzający wernisaż, będzie stanowił komentarz do ekspozycji.

Omówione zostanie jedno z ciekawszych stanowisk kultury łużyckiej na terenie Górnego Śląsk na tle zagadnień związanych z okresem halsztackim i wpływem nowej idei na końcową fazę kultury łużyckiej (VIII–początek IV w. p.n.e). Przybliżone będą również najbardziej reprezentatywne cmentarzyska grupy śląskiej (w Domasławiu) oraz grupy górnośląsko-małopolskiej (w Przeczycach, Częstochowie-Rakowie). Szerzej przedstawione zostanie cmentarzysko w Świbiu i problemy badawcze związane z opracowywaniem przygotowywanej monografii.

Datowana od 800 r. p.n.e. do 450 r. p.n.e. kultura halsztacka, której nazwa pochodzi od stanowiska archeologicznego Hallstatt, była najbardziej rozwiniętą kulturą pradziejowej Europy we wczesnej epoce żelaza. Swoim zasięgiem terytorialnym kultura halsztacka objęła obszar od współczesnej wschodniej Francji po górny i środkowy Dunaj. Nie była jednak monolitem, a w jej zasięgu wyróżniamy prowincje zachodnio halsztacką, wschodnio halsztacką i południowo-wschodnio halsztacką.